Uczenie się w społeczności, działanie i przestrzenie

1. Uczenie się oparte na społeczności, działanie i przestrzenie

“Edukacja społecznościowa wskazuje jak ważne jest nieformalne uczenie się. Bardzo często, spotykamy się z deprymowanymi grupami, posiadającymi niski poziom organizacji i umiejętności. W takich warunkach promowanie procesów uczestnictwa wymaga, aby nieformalne uczenie się było częścią tych procesów. Nawet jeśli badacze wolą często skupiać się na formalnym i poza- formalnym uczeniu się, ważne elementy można znaleźć w wymiarze nieformalnym, przy równoczesnym uczestnictwu w działaniach danej społeczności” (Fragoso et al., 2014, 30). „W tych procesach ludzie uczą się samoorganizacji, podziału zadań, nabywają umiejętności jak znaleźć potrzebne im informacje oraz jak szukać instytucji i społecznych aktorów, którzy mogą im zaoferować możliwości finansowania oraz pomóc w podejmowaniu decyzji. Ludzie mogą uczyć się jak dyskutować na temat własnych opinii oraz nauczyć się ponoszenia odpowiedzialności za swoje wybory. W skrócie, przestrzenie nieformalnego uczenia się są istotne dla wzrostu poziomu organizacji w danej społeczności, wzrostu poziomu uczestnictwa oraz dla polityki ‘otwartych drzwi’, tak aby dorośli mogli samodzielnie wybierać ścieżki istotne dla społeczności w przyszłości oraz takie aktywności, które będą mieć pozytywny efekt na ich życie” (Fragoso et al., 2014, 30).

Photo by Katja Goljat

Jak wskazuje Golding (2011a), nieformalne uczenie się może mieć wiele korzyści dla starszych mężczyzn, Nie tylko w konkretnych aspektach takich jak zdrowie czy wkład mężczyzn do wspólnoty, ale także dlatego, że mężczyźni mają inny sposób uczenia się niż kobiety: ten inny sposób uczenia się, który jak twierdzi Golding, jest społeczny, lokalny i może stać się kluczem dla nas do sprawdzenia sposobów na zmniejszenie poziomu wykluczenia męskiej populacji, zwłaszcza w czasach, w których nie powinniśmy dłużej ukrywać, że problem ten zaczyna być odczuwalny w wielu różnych krajach na całym świecie (patrz Golding, Mark i Foley, 2014)“(w Fragoso et al., 2014, 30).